Chciałabym po prostu zapamiętać ten dzień (pamiętnik z 14.03.2020 - ucieczka przed pandemią)
Właściwie w Anglii nie działo się nic. Wszystko na półkach, ludzi na ulicach tak samo dużo jak wcześniej. Mało osób w maseczkach, ewentualnie wprowadzili tylko ograniczenia do dwóch płynów dezynfekujących na osobę. Zmieniło się to w tak szybkim tempie, że nawet nie zdążyłam zorientować się, co tak właściwie się dzieje. Od tak jednego dnia zapytałam mojego wykładowcę, czy podejrzewa, że uczelnia będzie zamknięta. W sumie, podejrzewałam, że mnie trochę wyśmieje, ale zaczął dość nerwowo. Potwierdził, że jeszcze nic nie wiadomo, ale na pewno uczelnia się zamknie wkrótce. To wkrótce wcale nie trwało zbyt długo, bo już następnego dnia wystąpiło kolejne zamieszanie, no i tak już zostało. Nikt za bardzo nie wiedział, o co tak naprawdę chodzi, a niektórzy do dzisiaj (czyli na trzeci dzień) dopiero dowiedzieli się o tym, że nie będą mieli dostępu na uczelnie. Było dziwnie. Ten dzień był jakiś dziwny. Zaskakująco, nie był wcale nerwowy, był po prostu bardzo cichy. Jakieś takie ciche, ukryte zam
